Ayran gönüllü manyağın itirafları

Güzel elyazısı olanlara karşı sempati duyarım. Hatta aşka benzer bir hayranlık. Fiyakalı kuyrukları olan harflerini öpmek gelir içimden. Zaman zaman taklit de etmişliğim oldu hatta. O zaman onlarla bütünleştiğimi hissederim. Bir çeşit beyin orgazmı diyelim.

Güzel ses tonu olanlara sempati duyarım. Pekala, itiraf ediyorum aşık olurum. Seslerini duymak için bahaneler yaratır etraflarında dört dönerim. Benden bir şeyler isteseler de yapsam diye yırtınırım.

Diksiyonu güzel olanlara zaafım vardır. Onlara da aşık olduğumu sezdiniz zaten:) Ya ben aşkı yanlış biliyorum ya da herkesin aşkı kendine. Diksiyonu güzel olanın ses rengi de güzelse kaymaklı ekmek kadayıfı!

Bebeksi bir yüzü olanlar çeker beni. 24 saat bıkmadan izleyebilirim. Bana bakmadıkları her dakika bayramımdır. Koşuşturmacalı-materyalist yaşamda 10 dakika mola. Bazen ağlayacak derecede bütünleşirim güzelliğiyle. Allah'a şükrederim böylesi bir güzellik için.

Gülünce güzelleşen ve yanağında gamzesi olanların yeri ayrıdır. Bende 2 gamze olduğu için bu sevginin içinde kıskanmave kompleks yok.

Güzel burunlulara bayılırım. Bu kişisel kompleksimden kaynaklanıyor daha çok farkındayım. Ama eziklik değil hayranlık hissederim. Her türlü saç ve şapka yakışır onlara. Her telini ayrı severim böyle olunca.

Uzun, gür ve siyah kirpikliler mıknatıs gibi çeker beni. Çoğu kez gözlerine bakarken yakalanırım. Bakmamak için savaşırım kendimle.

Beyaz tenlilere yakınlığım fazladır. Michaelangelo'nun David'ini okşar gibi okşamak geçiyor içimden.

Renkli gözlere iltimas geçiyorum. Ama takıntılı değilim. Yüzlerine ayrı bir anlam kattığını hissediyorum.

Düşünüyorum da hangisi daha çok cezbeder bu özelliklerin karar veremiyorum. Hepsi birden tek bir varlıkta bulunduğunu düşünemiyorum bile:)